Vervolg op het verhaal De Laatste Rit door: Megan Oomen

Toen ik dacht dat Lotte weg was stond ze toch nog aan het einde van de stalgang en stond ze te praten met Mirte. Mirte was haar rij instructeur en degene die haar vertelde niet zonder zadel te rijden. Ze klonk boos maar ook iets anders, een gevoel van tevredenheid. Ze stonden te ver om iets te horen maar ik kon wel wat woorden opvangen. ‘Je weet dat…’,  ‘goed gereden…’ en ‘niet meer doen...’ Toen Mirte de woorden ‘niet meer doen’ zei, begon Lotte te huilen en zei ze iets dat leek op: ‘dat zal ook niet meer kunnen’. Ik wist niet wat het betekende maar ze huilde en dat gaf mij een verdrietig gevoel. Ze liepen weg en Mirte had een arm om Lotte heen geslagen.

Ik begon te kauwen op mijn hooi. De pony die een stal naast mij stond, een koppige voskleurige ijslander genaamd Chester, stak zijn harige hoofd over de staldeur. Hij draaide zijn hoofd een beetje en keek me vragend aan. Ik keek Chester terug aan, met een niet wetende blik in mijn ogen. Met zijn neus wees hij naar de poetsbox die Lotte had gebruikt en hij keek me nog een keer aan. Oh! Hij had het over Lotte. Ik wees naar een doos waar een bank in stond, want ik hoorde Mirte laatst praten dat dat voor de verhuizing van de kantine was, en ik wist heel zeker dat Chester dat ook had gehoord.

Chester verharde zijn blik en hij keek verdrietig uit zijn ogen tegelijkertijd. Hij legde zijn oren in zijn nek en brieste. Hij keek naar een foto van een ruiter die hier niet meer reed. De foto was met plakband opgehangen aan de muur en zag er schoon uit. Toen herinnerde ik me het ineens weer. De ruiter die op de muur hing was Tom, hij ging ook verhuizen en is nooit meer teruggekomen. Ik begreep het toen nog niet omdat ik net een paar dagen was aangekomen op de manege. Ik hinnikte bang, ik wil niet dat Lotte weg gaat! Ik gaf een klein bokje. De meiden die een paar stallen verderop stonden te kletsen liepen snel naar mij toe. Het eerste meisje zei iets tegen het andere meisje: `hij doet normaal nooit zo’. Het andere meisje reageerde: `Ik ga Bert halen!’
Bert was de eigenaar van de manege, hij was al best oud maar nog steeds heel sterk. Wanneer Bert en het meisje aankomen sta ik met een halster om en het meisje houdt me goed beet ‘goed gedaan dames´

Wat het ook betekende, het klonk net als toen Lotte op mij reed en ik heel goed had gegaloppeerd. Hij liep mijn stal in en bekeek me eens goed. `Mmh, er is niks mis met hem, ga anders maar eventjes met hem wandelen’. Het enige woord dat ik snapte was wandelen, en terwijl ik normaal super blij werd van wandelen, was ik nu verdrietig. Een van de meisjes was weggelopen en het andere meisje leidde me de stal uit. Terwijl we door de gang lopen begroet de witte shetlander merrie Kushi mij. Ik keek haar aan en hinnikte verdrietig en zachtjes. Ze brieste met medelijden terug, en het meisje leidt mij verder. We lopen het erf af en een paard dat in de wei stond hinnikte arrogant naar mij. Ik negeerde het en ineens had ik een idee. Wat als ik nou bij iedereen stout ga doen? Dan halen ze Lotte misschien terug omdat zij wel op mij kan rijden. Ik wist dat dit niet een heel lief plan was, maar Lotte was wel mijn favoriete ruiter, dus besloot ik het te doen. We waren net het erf af en toen besloot ik heel hard te gaan bokken. Het touw vloog uit het meisje haar handen en ik rende bokkend weg. Ik rende tot ik aankwam bij de bak, want daar werd ik gevangen. Het meisje was hijgend achter me aangerend en degene die me had gevangen was Mirte, oh en die was razend. Ze leek net op een meisje dat een keer op mij ging rijden en toen ik een bokje gaf hetzelfde reageerde als dit. Alleen deze keer was ze niet razend op mij maar op het meisje. ‘Hoe kun je zo onnozel zijn!’ Ik keek Mirte aan, want wat ze ook riep het klonk allesbehalve aardig. Ik zette mijn hoef naar voren en stond precies op Mirte haar voet.

Mirte haar gezicht vertrok in pijn en ze probeerde haar voet onder me uit te halen. Ik trok mijn been omhoog en keek bezorgd naar haar voet. Misschien is dit toch niet een goed plan om Lotte terug te krijgen. Ik loop braaf mee met Mirte, ze aait me over de hals en het meisje van daarnet is weg. We lopen de stalgang in en ze zet me in mijn stal. Alles wat ik nu kon doen is hopen dat Lotte terugkomt.

 

                                           *******

 

Ik lag in het hooi, er waren al twee nachten verstreken en nog steeds geen Lotte. Chester naast mij knabbelde op zijn hooi en schudde met zijn hoofd om het stro ervan af te krijgen. Ik hoorde het geklik van hoeven en ik zag dat Bert een nieuwe pony neerzet in de stal naast mij. Hij kijkt mij en de ander pony aan en zegt: ‘lief wezen tegen Ramon’. Ramon? Ik denk dat dat zijn naam is. Ik hinnik vriendelijk naar Ramon en hij kijkt mij aan en briest vrolijk terug. Ik hoorde Mirte binnenkomen, vaak betekent dit dat de lessen beginnen. Een jongen zadelt me op. Hij legt voorzichtig een groen dekje met een wit bontje op mijn rug, en vervolgens ook het zadel. En ineens rent Lotte binnen, ze was op weg naar mijn stal. Ik Hinnik hard en het jongetje deinst van schrik achteruit. Lotte haalt snikkend haar handen door mijn manen. Lotte was terug! Ik deed mijn oortjes naar voren toen ze begon te praten, en door haar snikken heen begon ze te giechelen. ‘We hadden het huis al gekocht hoor, maar er was iemand die net toen wij wilden vertrekken het dubbele heeft aangeboden’. ‘Papa was super boos, en schreeuwde dat die man een miljonair was’. ‘En daarom blijven we in het dorp en kan ik gewoon naar de manege’. Het jongetje  van daarnet was mij ondertussen ook aan het opzadelen en gaf het hoofdstel aan Lotte en zei: ‘veel plezier met rijden’. Ik wist nauwelijks wat Lotte bedoelde, maar ik wist dat ze bleef en dat we nu gingen rijden.